To "SUNBEAM II"

 

Αριθμός Μηχανής 985: Μηχανή από τους Atlas Diesel Engine της Στοκχόλμης, 4κύλινδρη δίχρονη 340 mm x 570 mm , 400 ίπποι στις 210 στροφές/λεπτό, 4πτέρυγη έλικα.
Κατηγορία: Ναυπηγήθηκε υπό την Ειδική Εποπτεία των Lloyd ' s και η κατηγορία του είναι 100 Α1 στο νηολόγιο θαλαμηγών.
Μεζούρες: Από χάλυβα και σίδερο (σε καμία περίπτωση δεν είναι κατώτερης ποιότητος από την κατηγορία 100 Α1 των Lloyd 's).
Ποιότης Υλικού: Χάλυβας: Siemens, Σίδερο: Consett.
Εξαρτία: H βάση των ιστών είναι κατασκευασμένη από χάλυβα, το μπαστούνι και οι βάσεις των ιστίων από όρεγκον, τα επιστύλια και οι κεραίες από έλατο.
Κέλυφος-Έξαλα: Έχουν λεπτή επικάλυψη με τσιμέντο, το οποίο στη συνέχεια τρίφτηκε με ελαφρόπετρα για να δώσει λείο φινίρισμα.

Ύφαλα: επικάλυψη με δύο στρώματα αντιδιαβρωτικού υλικού και ένα στρώμα μουράβια.
Χρώματα: Μπλε τα υφαλα, λευκά τα έξαλα, οι υπερκατασκευές, το ακρόπρωρο, το άφλαστο πρώρας. Χρυσαφί το ακρόπρωρο, το άφλαστο πρώρας.
Κόστος: Τελική τιμή 53.957 0 s . 11 d λίρες Αγγλίας.

Το "SUΝΒΕΑΜ II" ναυπηγήθηκε για να αντικαταστήσει το "SUΝΒΕΑΜ II" , που είχε κατασκευαστεί το 1874 και υπό αυτή την έννοια μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί προϊόν της τελευταίας φάσης της βιομηχανικής επανάστασης, όπως η έλικα μονού κοχλία, η πολυκύλινδρη μηχανή ντίζελ και, προφανώς, το ατσάλινο κέλυφος.

 

Ο σχεδιασμός έγινε από την G. L. Watson & Co. και σύμφωνα με τις επιθυμίες του πρώτου ιδιοκτήτη, του σερ Walter Runciman, δόθηκε προσοχή ώστε το "SUNBEAM II" να έχει χαρακτηριστικά σκάφους αναψυχής (το όνομα του σχεδιαστή ήταν J . R . Barnett. Ο εσωτερικός σχεδιασμός έγινε από τον Α.Μ. Innes Graham). Aυτό γίνεται ιδιαίτερα σαφές στην περίπτωση των ξυλουργικών εργασιών, που είναι εξαιρετικής ποιότητος και υψηλής αισθητικής, αλλά πολύ απλές στο σχεδιασμό. Μεγάλη προσοχή έχει δοθεί ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι θόρυβοι από ταλαντώσεις, κοινό στοιχείο στα σύγχρονα επιβατηγά και στα σκάφη αναψυχής. Εάν ληφθούν υπόψη αυτά τα δυο βασικά χαρακτηριστικά, γίνεται σαφές ότι το "SUΝΒΕΑΜ II" ναυπηγήθηκε με βασικό μέλημα την ελάχιστη δυνατή όχληση των επιβατών. Υπ' αυτήν την έννοια μπορούμε να εντοπίσουμε ορισμένα στοιχεία στο σχεδιασμό που χρησιμοποίησε ο ιδιοκτήτης του για να διαθέτει το σκάφος στην αγορά ως σκάφος αναψυχής υψηλής ποιότητας.

 

Κατ' αρχάς, οι μηχανές είναι έτσι τοποθετημένες ώστε να ισορροπούν στην κεντρική γραμμή. Οι δεξαμενές πετρελαίου και οι δεξαμενές νερού είναι χωροθετημένες ώστε το πετρέλαιο και το νερό να μην έχουν παρά ουσιαστικά αμελητέα επίδραση στην ισοζύγιση, οπότε οποιαδήποτε φυσική τάση παρέκκλισης κατά οποιονδήποτε από τους άξονες γεωμετρικής αναφοράς να ελαχιστοποιείται. Το πλέγμα και ιδιαίτερα το πρυμναίο πλέγμα, από όπου παράγεται ένα μεγάλο ποσοστό των συνολικών ταλαντώσεων λόγω της έλικας, έχει μικρά διαστήματα και είναι πολύ γερά κατασκευασμένο. Αντίστοιχα, οι βάσεις στήριξης της μηχανής είναι ιδιαίτερα γερές, ενισχυμένες ώστε να αποτρέπονται οι ταλαντώσεις και συνδυάζονται στο μέγιστο δυνατό βαθμό με τις κύριες βάσεις στήριξης για να ελαχιστοποιούνται οι δονήσεις.

Όσον αφορά τις ξυλουργικές εργασίες, η εμφάνιση του υπερστεγάσματος της γέφυρας είναι πολύ προσεγμένη κατασκευαστικά, με κύρτωμα παρόμοιο με αυτό του κυρίου καταστρώματος, ενώ στα πλευρά και στα άκρα είναι στρογγυλεμένο σε ελλειπτική μορφή. Τον καιρό που ναυπηγήθηκε το πλοίο οξυγονοκολλούσαν τα φύλλα του χάλυβα και επειδή η εμφάνιση είχε σημασία, η ένωση με ήλους, που κυρίως χρησιμοποιούσαν στις μεταλλικές κατασκευές, δεν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του ιδιοκτήτη. Έτσι, όλες οι εξωτερικές αλλά και οι ορατές εσωτερικές ηλώσεις ήταν διπλές και ισόπεδες. Ακόμα και στα διαμερίσματα, κύρια και πληρώματος, έχει χρησιμοποιηθεί προσεκτικά φινιρισμένος χάλυβας, δεδομένου ότι οι τοίχοι δεν έχουν επενδυθεί αλλά έχουν απλά περαστεί με επίχρωση σμαλτούχου χρώματος. Μια συναφής άποψη σχεδιασμού ισχύει και για το φωταγωγό της μηχανής, στον οποίο έχουν πρόσβαση οι επιβάτες, καθώς βρίσκεται στο κύριο κατάστρωμα, δηλ. είναι από τικ και καλύπτεται από παχύ, ενισχυμένο υαλοπίνακα διάφανης καθρεπτοποιϊας. Στο πίσω τμήμα του υπερστεγάσματος, η προέκταση των πλευρών δημιουργούσε έναν καλυμμένο χώρο για να χρησιμοποιείται το κατάστρωμα την ώρα της σχόλης. Οι ξυλουργικές εργασίες εσωτερικά ήταν επίσης πολύ προσεγμένες. Για παράδειγμα,το γραφείο του ιδιοκτήτη είναι επιπλωμένο με σκούρο μαόνι, το σαλόνι του καταστρώματος με λουστραρισμένη καρυδιά και έχει, όπως και η τραπεζαρία, τζάκι, παρά την ύπαρξη θέρμανσης μέσω λέβητα, για να δηλώσει ότι η πολυτέλεια, όχι όμως και η υπερβολή της, είναι συστατικό στοιχείο του σχεδιασμού.

 

Ο χρωματισμός της σκούνας έχει μεγάλη σημασία και οι λεπτομέρειες παίζουν σημαντικό ρόλο, οπότε αξίζει να αναφερθούμε σε μερικές. Στα έξαλα, πάνω από το ατσάλι, έχει περαστεί επίχρισμα από τσιμέντο συγκράτησης εξαιρετικής ποιότητας και στη συνέχεια τρία χέρια μπογιά, το τελευταίο με επίχρωση σμαλτούχου χρώματος. Το πάτωμα σε όλεςτις καμπίνες και τους διαδρόμους είναι περασμένο με δύο χέρια βερνίκι, ενώ τα κιγκλιδώματα, τα κατάρτια, τα αντενοκάταρτα και όλες οι κατασκευές από τικ στα καταστρώματα περάστηκαν με τέσσερα χέρια κοπάλιο εξαιρετικής ποιότητας. Οι καμπίνες περάστηκαν με πέντε χέρια μπογιά και στα διαμερίσματα του ιδιοκτήτη και των φιλοξενουμένων όλοι οι τοίχοι και τα ταβάνια είναι βαμμένα. Όλα τα σκληρά ξύλα ήταν απολύτως γυαλισμένα και οποιοδήποτε ακάλυπτο μεταλλικό στοιχείο είχε περαστεί με σκόνη φελλού και είχε βαφτεί με λευκό χρώμα. Γενικότερα, το σκάφος στο σύνολο του ήταν πλήρως βαμμένο, όπως συμβαίνει στις θαλαμηγούς πρώτης κατηγορίας, και διέθετε αρκετό χώρο για να μπορούν οι επιβάτες να απολαύσουν το ταξίδι. Στο παρθενικό του ταξίδι το "SUNBEAM II" κυβερνούσε ο Πλοίαρχος Sydney C . Leavett , πρώην κυβερνήτης του παλαιού "SUNBEAM". Οι άλλοι αξιωματικοί ήταν ο W. H. Hughes, υποπλοίαρχος, ο Η.Α. Fried, ανθυπασπιστής και ο Β. Willis, αρχιμηχανικός. Το πλήρωμα του αριθμούσε συνολικά 26 άτομα και συμπεριελάμβανε 12 πεπειραμένους ναυτικούς. Ήταν οπωσδήποτε πολύ καλά επανδρωμένο σε σύγκριση με άλλα σύγχρονα του ιστιοφόρα που είχαν εμπορική δραστηριότητα. Το συνολικό πλήρωμα του "St Clair Therlault" , μιας τρικάταρτης ημιολίας καναδικών συμφερόντων με βοηθητικές μηχανές, παρομοίου μεγέθους με το "SUNBEAM II", η οποία ήταν ενεργή τη δεκαετία του 1930, ήταν μόνο επτά άνδρες.

Ιστορικού συνέχεια...

1939 - Περιέρχεται στο Ναυαρχείο και γίνεται το πλοίο μάνα ειδικών αποστολών του Στολίσκου Παράκτιων Περιπολιών στον ποταμό Χέλφορντ. Από το "SUNBEAM II" οργανώθηκαν τέσσερις αποστολές σαμποτέρ από και προς τη Δυτική ακτή της Γαλλίας.
1945 - Πωλείται έναντι του ποσού των 275.000 σουηδικών κορόνων στο Ίδρυμα Abraham Rydberg , στη Στοκχόλμη, ως εκπαιδευτικό ιστιοφόρο.
1955 - Αγοράζεται, επίσης για εκπαιδευτικούς σκοπούς, από τη Hansen ' s Clipper Line του Μάλμο και μετονομάζεται σε " Flying Clipper ".
1965 - Αγοράζεται από το Ελληνικό Υπουργείο Ναυτιλίας, στην τιμή των 3.427.200 δραχμών, 900.000 από τις οποίες ήταν δωρεά του Ευγενίδειου Ιδρύματος, με το όνομα «Ευγένιος Ευγενίδης». Σκοπός του είναι να χρησιμοποιηθεί ως εκπαιδευτικό πλοίο για τους σπουδαστές των σχολών του Εμπορικού Ναυτικού (το σκάφος εισπλέει στο λιμάνι του Πειραιά στις 7/7/1965).
1995 - Το σκάφος παραχωρείται δωρεάν στο Υπουργείο Πολιτισμού. Το Υπουργείο Πολιτισμού παραχωρεί τη χρήση του πλοίου στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος για να επισκευαστεί και να επαναλειτουργήσει.
2002 - Το Υπουργείο Πολιτισμού παραχωρεί τη χρήση του πλοίου στο Γενικό Επιτελείο Ελληνικού Ναυτικού.
2004 (μέχρι και σήμερα) - Το πλοίο επισκευάζεται στο ναύσταθμο Σαλαμίνας με σκοπό την αποκατάσταση-επανένταξη, σύμφωνα με την επιστημονική ερμηνεία των όρων, προκειμένου περί ιστορικών πλοίων.